مجید ناصحی - مدیر دفتر مدیریت استراتژیک و بهره وری، شرکت برق منطقه ای تهران

بهبود هر سیستمی مستلزم شناخت اجزا و ارتباط بین آنهاست. برای دستیابی به این شناخت سازوکارهای مختلفی ایجاد شده است. یکی از روش‌هایی که اخیراً مطرح شده و با اقبال زیادی نیز مواجه شده است تکنیکی موسوم به مدل سازی ساختاری تفسیری است. با استفاده از این تکنیک، ضمن شناسایی عناصر و رابطه بین آنها، قدرت نفوذ و میزان وابستگی هر یک از عناصر نیز مشخص می‌شود و بدین ترتیب می‌توان با تمرکز بر روی عناصر کلیدی، موجبات بهبود سیتسم را به صورت مؤثر فراهم نمود. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از این مدل مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در موفقیت نظام پیشنهادها را شناسایی نمود و در عمل با برنامه‌ریزی و اجرای پروژه‌های مناسب زمینه بهبود این سیستم را مهیا نمود

مدیریت مشارکتی، نظام پیشنهادها، تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM)