بهینه سازی اگزرژی بازتوانی یک نیروگاه بخار به روش گرمایش آب تغذیه با استفاده از الگوریتم ژنتیک

تحلیل اگزرژی نشات گرفته از قانون دوم ترمودینامیک می باشد و جهت تحلیل، طراحی و ارتقاء سیستم های انرژی و دیگر سیستم ها مورد استفاده قرار می گیرد. دلیل رویکرد افزایشی استفاده از این نوع تحلیل واقعیت بیشتر راندمان های محاسبه شده و بررسی دقیق تر و جزئی تر ناکارآمدی در یک فرآیند می باشد. در این پژوهش در ابتدا مدلسازی سیکل بخار نیروگاه شهید رجایی به عنوان یک نیروگاه مناسب جهت انجام بازتوانی به روش گرمایش آب تغذیه صورت گرفته و در مرحله بعد با درنظر گرفتن راندمان اگزرژی نیروگاه بازتوانی شده به عنوان تابع هدف، بهینه سازی نیروگاه تغییر ساختار یافته صورت گرفته است. جهت دستیابی به این مهم حساسیت تابع هدف در اثر تغییرات دبی زیرکش توربین های بخار موجود مورد بررسی قرار گرفته و بهینه ترین مقدار دبی با روش الگوریتم ژنتیک مشخص گردیده و با محاسبه انهدام اگزرژی و راندمان اگزرژی تک تک اجزای سیکل بازتوانی، مقدار بازده اگزرژی کل سیستم بدست آمده است. اعمال محدودیت های بازتوانی نشان می دهد که در این روش بازتوانی، اضافه نمودن یک توربین گاز 25 مگاواتی بازدهی حرارتی و اگزرژی نیروگاه را تا 5 درصد افزایش داده است، که در نتیجه اعمال این روش افزایش 7 درصدی در توان کل تولیدی سیکل مشاهده می شود

Keywords:

بهینه سازی , نیروگاه بخار , اگزرژی , بازتوانی , الگوریتم ژنتیک