مهران شبانکاری - دکتری اقلیم شناسی و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
شیما سالمی زاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی تهران
زینب الهایی سحر - کارشناس ارشد اقلیم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

گردشگری عنصری است وابسته به آب و هوا و اقلیم، به نحوی که آب و هوای مناسب و شناخت کافی از شرایط اقلیمی در مقصد یکی از مهمترین عناصر در بحث گردشگری است و می توان به عنوان یک عامل جاذب یا دافع برای گردشگران به شمار آید. در این پژوهش، شرایط بیوکلیماتوریسم شهر سوسنگرد بر اساس مدل ها و شاخص های بیوکلیماتیک ترجونگ، دمای موثر (ET) و بیکر با استفاده از داده های آماری 20 ساله (1990 تا 2010) مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای انجام فعالیت های محیطی و گردشگری در این شهر تعیین شد. بررسی ها نشان داد که سوسنگرد در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط داغ تا بسیار خنکی برخوردار است. بر اساس شاخص ترجونگ پنج ماه از سال، یعنی ماههای آبان، آذر، دی، بهمن و اسفند دارای شرایط فیزیولوژیک خنک تا بسیار خنک، فروردین ماه دارای شرایط فیزیولوژیک مطبوع، ماههای اردیبهشت و مهر دارای وضعیت گرم و در نهایت ماههای خرداد، تیر، مرداد و شهریور معرف شرایط فیزیولوژیک داغ است. با استفاده از شاخصهای اقلیمی دمای موثر و بیکر شرایط آسایش در ماههای مهر و فروردین ملاحظه می گردد. طی ماههای آبان و اسفند شرایط خنک و در ماههای آذر، دی و بهمن شرایط خیلی خنک، ماههای گرم سال اردیبهشت و شهریور بوده و در ماههای تیر و مرداد شرایط دمکرده یا شرجی به وقوع می پیوندد. نهایتا در ماه خرداد شرایط داغ انتظار می رود، نتایج حاصل از سه شاخص ترجونگ، دمای موثر و بیکر نشان می دهد که فصول زمستان و پاییز مناسبترین زمان برای فعالیتهای گردشگری در سوسنگرد است.

گردشگری، بیوکلیماتوریسم، سوسنگرد، ترجونگ، دمای موثر (ET)، بیکر