بررسی ابعاد و نحوه سیاست گذاری در صنعت گردشگری

قرن بیست و یکم، صده بهره گیری از فرصت های تجاری ارزشمند در بخش های خدماتی به ویژه گردشگری است. گفته می شود گردش مالی صنعت گردشگری جهان در این سده از گردش مالی بخش صنعت فراتر خواهد رفت و در چند سال آینده دست کم به 2 تریلیون دلار خواهد رسید. با وجود اهمیت بی بدیل صنعت گردشگری در توسعه و شکوفایی اقتصادی، سیاست گذاری های مناسبی در خصوص ارتقاء آن در کشورمان صورت نپذیرفته و عمده تلاش های مربوط به توسعه صنعت گردشگری در دهه های اخیر، معطوف به رهیافت های تشویقی و تبلیغاتی و یا به عبارتی تقاضا محور بوده اند و این در حالی است که در سند جامع توسعه ملی گردشگری ایران آمده است: با توجه به اینکه ایران در بخش جاذبه های طبیعی و اکوتوریسم رتبه پنجم و در بخش جاذبه های تاریخی و باستانی رتبه دهم دنیا را دارد و بر اساس پیش بینی ها در پایان نامه هفتم توسعه که مصادف با سند چشم انداز بیست ساله است، ایران باید به سالانه بیست میلیارد دلار درآمد ارزی در سال از این صنعت دست یابد. لذا تدوین و اجرای خط مشی های گردشگری بسیار مهم و ضروری به نظر می رسد بر این اساس در این پژوهش مرور و بررسی بر ابعاد و نحوه خط مشی گذاری در جهانگردی و تشریح آن صورت گرفته و همچنین ذکر تعدادی از الگوها و تحقیقات پیشین نیز مورد توجه قرار گرفته است. برخی از تئوریهای مورد استفاده در خط مشی گذاری جهانگردی و همچنین عوامل موثر بر بهبود سیاست های گردشگری همانند امنیت، محیط اجتماعی – اقتصادی، محیط صنعتی و ... مورد بررسی قرار گرفته و در پایان نیز بر ضرورت و اهمیت سیاست گذاری معقول و متناسب در صنعت گردشگری کشورمان ایران تاکید شده است.

Keywords:

صنعت گردشگری , سیاست گذاری عمومی , سیاست گذاری گردشگری , محیط اجتماعی - اقتصادی , محیط امن , محیط صنعتی , منابع گردشگری