فاطمه مهدویان - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه تربیت مدرس
عبدالرضا رکن الدین افتخاری - دانشیار برنامه ریزی توسعه روستایی و عضو هیات علمی گروه علوم جغرافیایی دانشگاه تربیت مدرس
مهدی پورطاهری - استادیار برنامه ریزی توسعه روستایی و عضو هیات علمی گروه علوم جغرافیایی دانشگاه تربیت مدرس

امروزه گردشگری در مناطق روستایی و دورافتاده اهمیت ویژه ای یافته و وسیله ای برای رفاه جوامع محلی از یکسو و بازتاب انرژی و سلامتی شهروندان به ویژه شهروندان شهری از سوی دیگر تلقی می شود اکثر مناطق روستایی ایران نیز دارای استعداد های گردشگری فراوانی هستند اما نکته ای که باید درنظر داشت شناسایی ظرفیت ها و نیز رتبه بندی این مکانهای گردشگری است تا در جهت توسعه این مناطق بتوان گام برداشت. از این رو در اینجا سوال این است که آیا مناطق روستایی شهرستان نیز دارای استعدادهای گردشگری هستند؟ و اولویت های این مناطق روستایی از دیدگاه مردم و مدیران روستا چگونه است؟ به این منظور مقاله حاضر با استفاده از روش اسنادی و میدانی در ابتدا به شناسایی ظرفیت ها و پتانسیل های گردشگری مناطق روستایی شهرستان نیر، استان اردبیل پرداخته شد و در ادامه با استفاده از روشهای AHP و TOPSIS و میانگین رتبه ای به اولویت بندی مناطق گردشگری پرداخته شد. تجزیه و تحلیل ها نشان داد که این مناطق دارای پتانسیل های گردشگری می باشند و به ترتیب روستاهای یامچی علیا، قره شیران، سقزچی، کورعباسلو، برجلو، گوگرچین اولویت اول تا ششم را کسب کرده اند. لذا روستاهای منطقه مورد مطالعه نیازمند برنامه ریزی راهبردی و سرمایه گذاری بهینه جهت پیشرفت این مناطق می باشند.

گردشگری روستایی، ارزیابی جاذبه های گردشگری، AHP، TOPSIS، نیر