نقش و جایگاه آداپتاسیون در بومهای بیابانی در راستای توسعه گردشگری پایدار

امروزه گردشگری در تبادل فرهنگ و پیشرفت اقتصادی به عنوان چرخه مهم درآمد در بسیاری از کشورها نقش بسزایی را ایفا می نماید. ایران با داشتن مناطق کویری، سرشار از جاذبه های توریستی از جایگاه ویژه ای در انواع گردشگری برخوردار است، شاید بتوان گفت اکثر شهرها و یا حتی برخی از مناطق روستایی واقع در نواحی کویر دارای آثار فرهنگی و یا جاذبه های تاریخی و طبیعی با هنری منحصر به فرد هستند، اقوام ایرانی با سبک های معیشتی مختلف که با سنت ها و حوزه جغرافیایی زندگی آنان رابطه دارد، از دانش فرهنگ ژرف و عمیقی در برخورد و همزیستی با طبیعت برخوردارند. این دانش شیوه های همزیستی با طبیعت را به خوبی در ابعاد مختلف با وفق پذیری در شرایط جغرافیایی محل سکونت همچون بادگیرها، قنات ها، آب انبارها، پوشش مردم، مشاغل، غذاهای محلی و ... را به نمایش می گذارد. شیوه زندگی و نوع بهره برداری از محیط اقوام، خود یکی از انگیزه های برای سفر و توسعه گردشگری است که محقق در این مقاله قصد دارد با پیوند عناصر طبیعی با سبک و سیاق زندگی بومیان با تمدنی کهن آن را در مسیر توسعه گردشگری قرار دهد.

Keywords:

وفق پذیری , بومهای بیابانی , گردشگری , بادگیر , قنات