تحلیلی بر توان محیطی حوضه آبریز آغلاغان چای نیر با تاکید بر اکوتوریسم منطقه

بهره برداری اصولی از محیط طبیعی خسارت کمتری به طبیعت وارد می کند. استفاده از عرصه های طبیعی بدون ارزیابی توان اکولوژیک می تواند خسارتهای جبران ناپذیری به طبیعت وارد سازد. بررسی و اعلام موارد استفاده از این عرصه ها علاوه بر راهگشا بودن، می تواند نسبت به شناساندن چگونگی استفاده از این عرصه با توجه به ظرفیت برد آن در قالب توسعه پایدار اهداف مورد نظر محقق گردد. حوضه آبریز آغلاغان چای یکی از زیرحوضه های رودخانه بالخلو و به شکل کشیده با تیپ غالب کوهستانی می باشد. شناخت جاذبه های اکولوژیکی و تبیین چارچوب معین برای برنامه ریزی فعالیتهای گردشگری و جذب سرمایه گذاریهای داخلی و خارجی به منظور توسعه فعالیتهای گردشگری پایدار از اهداف این مطالعات بوده است. برای تعیین توان اکولوژیکی و شناسایی قابلیتها، محدودیتها، فرصتها و تهدیدها از روشهای رویهم گذاری لایه های GIS با بکارگیری تکنیک SWOT و Expert choice برای تبدیل داده های کیفی به کمی بهره مند گردیده است. نتیجه بررسی نشان می دهد فعالیت عوامل انسانی از جمله ساخت و ساز، فعالیتهای صنعتی و پرورش ماهیانو جاده کشی به دلیل واقع شدن در حریم کیفی رودخانه متناسب با توان اکولوژیکی منطقه صورت نگرفته هر چند محدوده مطالعاتی به دلیل موقعیت و شرایط جغرافیایی و اختلاف شدید دما و بارش و به طبع آن تغییر تیپ پوشش گیاهی دارای قابلیت ویژه توریستی بوده و تجمع و فشار توریست موجب توسعه اقتصادی سنتی گردیده است ولی فقدان برنامه ریزی مناسب عامل تخریب مراتع سرسبز در این حوضه می باشد.

Keywords:

توان اکولوژیکی , SWOT , Expert choice , آنالیز , GIS , حوضه آغلاغان چای