عاطفه میر - مربی گروه محیط زیست دانشگاه زابل
آسیه تفضلی - دانشجوی کارشناسی محیط زیست دانشگاه زابل

پدیده اقتصادی پویا و رو به رشد پس از صنعت نفت و خودروسازی می دانند به عنوان نیاز اساسی کشور مطرح می شود. اکوتوریسم پدیده ای نسبتا تازه در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل می دهد. این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا در طبیعت امکانپذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان برمی انگیزد و تقویت می کند. منطقه شکار ممنوع بزمان با مساحت 300 هزار هکتار در جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان، شمال غرب ایرانشهر و شرق حوزه جازموریان گسترده شده است. این منطقه به لحاظ جاذبه های اکوتوریستی از تنوع بالایی برخوردار است و به دلیل دارا بودن حدود 35 درصد گونه های جانوری ایران، به خصوص گونه منحصر به فردی همچون خرس سیاه، هوبره، جیرفتی، باقرقره و خزندگان کمیاب، فرصت بوم گردی مناسبی را فراهم آورده است. علاوه بر تنوع بالای فون و فلور از جاذبه های بوم گردی منطقه می توان به کوه آتش فشانی بزمان، غار کرمانچی و کربودار و چشمه های آب گرم بزمان و مکسان اشاره کرد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، بررسی موانع صنعت اکوتوریسم در منطقه بزمان، در قالب مدل SWOT در دستور کار این پژوهش قرار گرفت. بر این اساس ابتدا به معرفی پتانسیل های اکوتوریستی منطقه شکار ممنوع بزمان پرداخته و جنبه های مدیریت پایدار گردشگری در این منطقه با رویکرد اکوتوریسم مورد دقت و توجه قرار گرفته و در نهایت با درنظر گرفتن عوامل تاثیر گذار در منطقه شامل نقاط ضعف، نقاط قوت، فرصت ها و تهدیدها، راهبردهایی همسو با توسه پایدار گردشگری در این منطقه ارائه گردیده است.

صنعت گردشگری، برنامه ریزی راهبردی، اکوتوریسم، منطقه شکار ممنوع بزمان، SWOT