هادی صادقیان - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران، پردیس البرز
سیده لیلا خدابخشی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم

گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت می گرفته است. بوم گردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگها می گردد. از جمله شاخه های گردشگری، اکوتوریسم است که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده و هرسال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفرهای مسئولانه و هدفمند به طبیعت است. در میان گزینه های مختلف گردشگری، بوم گردی با حفظ محیط زیست، التزام به تنوع جوامع و احترام به ویژگیهای فرهنگی از جمله گزینه هایی است که بیشترین سازگای با مفهوم پایداری را دارد. از ابعاد اکوتوریسم می توان دامنه نوردی، توریسم کوچ، طبیعت درمانی، ورزشهای ساحلی، شکار و ... و از جاذبه های طبیعی کشور به قله ای مرتفع، دریاچه ارومیه، جنگلهای شمال، رودخانه ها، آبهای معدنی و ... اشاره نمود. حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تأمین رفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد. همچنین کمک به اقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت اکوتوریسم و آلودگی، تخریب محیط و نابودی گونه های جانوری و گیاهی از اثرات منفی آن می باشد. برای حفظ اکوتوریسم پایداری آن بایستی مد نظر باشد که با سازماندهی، برنامه ریزی درست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید. در این مقاله سعی شده است با بررسی اکوتوریسم پایدار و مفاهیم آن، دورنما موانع موجود بررسی و راهکارهای مناسب ارائه گردد.

اکوتوریسم، توسعه پایدار، محیط زیست و منابع طبیعی پایدار