اکوتوریسم و نقش آن در توسعه پایدار مناطق روستایی (مطالعه موردی: منطقه دیشموک استان کهگیلویه و بویراحمد)

یکی ازگامهای اساسی در جهت ارتقای توسعه هر منطقه استفاده بهینه از کلیه منابع آن با مدیریت علمی است. روند کنونی توسعه گردشگری در سطح جهان ایجاب می کند که از تمامی ا مکانات و منابع طبیعی جهت کسب منافع بیشتر استفاده شود و هیچ مانعی در مقابل این بهره اقتصادی قابل توجیح نیست. اکوتوریسم که اهداف اصلی ان حفاظت از ویژگیهای طبیعی و توسعه جوامع محلی است، وسیله ای برای تحقق اهداف توسعه پایدار مناطق روستایی می باشد، زیرا راهکارهای مشابهی را برای رفع مشکلات مناطق روستایی ارائه می دهد. در این مقاله سعی شده به توسعه مناطق روستایی (روستاهای منطقه دیشموک) که از جنبه اکوتوریسمی از حساسیت خاصی در همه ابعاد اکولوژیک، اقتصادی و سیاسی برخوردار است، پرداخته شود. منطقه دیموک با داشتن موقعیت جغرافیایی خاص و نیز بهره مندی از مواهب طبیعی گوناگون و متوع از موقعیت ممتازی در زمینه جغرافیای طبیعی و تنوع اکولوژیکی برخوردار است. و پتانسیل بالایی جهت جذب گردشگران دارد. که در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و به کارگیری مدل SWOT به بررسی نقاط ضعف، قوت، فرستها و تهدیدها در منطقه مورد مطالعه می شود و در نهایت راهکارهای مناسب جهت توانمند سازی و برنامه ریزی توسعه پایدار اکوتوریسم ارائه می شود.

Keywords:

اکوتوریسم , توسعه گردشگری , توسعه پایدار , گردشگری روستایی , مدل SWOT , منطقه دیشموک