رامین حاجی امیری - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا، آستارا، ایران

انسان از آغاز حیات با بلایای طبیعی مواجه بوده است، مخاطرات محیطی از دیرباز بعنوان مخرب ترین عوامل آسیب رسان به انسان، جامعه و زیست گاهش مطرح بوده اند. و این بلایا معمولاض شامل: زلزله، رانش زمین، آتشفشان، سیل، طوفان، خشکسالی و ... است. یکی از مهمترین عوامل افزایش روز افزون اینگونه مخاطرات در قرن بیستم دست ا ندازی بیش از پیش انسان به منابع طبیعی و تغییر کاربردی اراضی بوده است. بلایای طبیعی، نه فقط جان میلیون ها انسان بی گناه و اغلب فقیر را گرفته و خسارتهای اقتصادی و اجتماعی زیادی به بار می آورد، بلکه تهدیدی فراروی جامعه بین المللی نیز می باشد. آسیب پذیری طبیعی و انسانی اصطلاحی است که به تازگی معرفی شده است و توجه به آن در کاهش آسیب پذیری و صدمات بلایای طبیعی مؤثر است. ا ین پژوهش پس از بررسی مخاطرات طبیعی و آسیب پذیری، آنگاه به بررسی روش های کاهش آسیب پذیری می پردازد و در نهایت بهترین راه حل در رابطه مذکور را که پارادایم ترکیبی یعنی توسعه پایدار می باشد را پیشنهاد می نماید.

جغرافیا، مخاطرات محیطی، آسیب پذیری، بلای طبیعی، توسعه پایدار