رسول ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
سهیل خیام باشی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم

امروزه گردشگری بویژه گردشگری روستایی گسترده ای جهانی یافته است و پدیده ای برآمده از توسعه ی همه جانبه ی نوآوری های فن آوری در دوران نوین به شمار می آید. صنعت گردشگری روستایی یکی از استراتژی های ویژه توسعه روستایی برای ورود ارز، ایجاد اشتغال و حمایت از رشد همه جانبه می باشد. توسعه روستایی و برنامه ریزی برای تحقق آن در کشور یکی از ضرورت های مهم در فرآیند توسعه ملی است. از این رو باید به این موضوع اذعان نمود که توسعه ی پایدار و یکپارچه ملی معلوف به توسعه پایدار در سطوح منطقه ای شهری و روستایی است. توریسم روستایی امکان افزایش درامد خانواردهای روستایی اشتغال زایی و جلوگیری از مهاجرت روستایی را در بستر بهبود کیفیت زندگی و توزیع متعادل خدمات و تسهیلات رفاهی در روستا فراهم می کند. توسعه ی گردشگری، توسعه ی روستایی دو عامل مرتبط با یکدیگرند که توسعه ی هر کدامشان تأثیری مثبت بر دیگری دارد. گردشگری روستایی به عنوان یکی از انواع گردشگری می تواند موجب رشد اقتصادی و تنوع فعالیت ها از یک شو و ایجاد اشتغال و درآمد زایی برای ساکنان روستایی با جذب مازاد نیروی انسانی از دیگر سو گردد و یکی از فرصت های توسعه همه جانبه روستایی محسوب شده و گردشگری روستایی ویژگی های اجتماعات روستایی را در کنار سایر عوامل تلفیق و حاصلی از نحوه برخورد گروههای روستایی می داند. توسعه فرهنگ گردشگری روستایی سعی دارد که نابرابری های مکانی و اختلافات طبقه ی روستایی و شهری را با توجه به جنبه کارکردی روستا و شناخت دقیق تر توانایی و جاذبه های طبیعی و فرهنگی کمتر نماید. هدف از این مقاله تأثیر گردشگری روستایی در توسعه روستای چهراز است که یکی از روستاهای بسیار زیبا و دارای پتانسیل های طبیعی فراوان در استان چهارمحال و بختیاری می باشد که این روستا می تواند به عنوان یک قطب گردشگری در منطقه شناخته شود. روش مورد استفاده در این پژوهش کتابخانه میدانی است.

گردشگری، گردشگری روستایی، روستا، توسعه ی روستایی، روستای چهراز