بررسی اقلیم گردشگری شهر شهرکرد در جهت توسعه پایدار شهری

هدف این مقاله بررسی اقلیم گردشگری شهر شهرکرد در جهت توسعه پایدار شهری با استفاده از مدل های استراتژی SWOT و شاخص اقلیم گردشگری TCI می باشد که از آمارهای اقلیمی 20 ساله ایستگاه های سینوپتیک استان شهرکرد استفاده شده است. با استفاده از ماتریس های (ife (internal factor evaluation و efe (external factor evaluathon) به هر یک از داده ها وزنی بین صفر (ب اهمیت) تا یک (بسیار مهم) اختصاص داده شده، سپس جمع امتیازات محاسبه می گردد. و در پایان ج هت توسعه گردشگری منطقه با توجه به نقاط ضعف و تهدیدات، استراتژی های مناسب تدوین شد. با توجه به اینکه نمره ی نهایی هر دو ماتریس کمتر از حد متوسط تعیین شده بود می توان چنین نتیجه گرفت که شهر شهرکرد به دلیل جایگاه خاصی که در ضمینه ی جاذبه های تمدنی و گردشگی – تفریحی دارد این صنعت از وضعیت مناسبی برخوردار نیست، لذا در صورت اتخاذ و پیاده سازی استراتژی های (ST), (SO), (WT), (WO) به ویژه تلاش در جهت تحقق مدیریت یکپارچه گردشگری می توان به نتایج مطلوبی دست یافت. و از نظر شاخص اقلیم گردشگری TCI نتایج نشان می دهد که در گستره استان، شرایط اقلیمی روزانه ماه های تیر،مرداد و شهریور گرم و شرایط اقلیمی شبانه ماه های فروردین، اردیبهشت، آبان، آذر، دی و بهمن سرد است.

Keywords:

, S.W.O.T گردشگری شهری , توسعه پایدار , TCI , شهرکرد