چشم انداز گردشگری الترونیک در فرآیند توسعه پایدار گردشگری در ایران

یکی از روشهایی که طی دو دهه اخیر در گردشگری دنیا اهمیت فراوانی پیدا کرده و توجه اکثر کشورهای جهان را به خود جلب کرده است، گردشگری الکترونیک (e-Tourism) است. دنیای امروز به شکل گریزناپذیری تبدیل به دهکده ای جهانی با ارتباط گسترده و ع میق شده است. فناوری اطلاعات و استفاده از آن به عنوان یکی از کلیدهای اصلی در توسعه کشورها، مخصوصاً کشورهای جهان سوم مطرح گردیده است. گردشگری و بالاخص گردشگری مجازی که فواید بسیار دارد، برای جوامعی که وابستگی شدیدی به درآمدهای کشاورزی و نفتی دارند، می تواند به عنوان راهی برای رهایی از وابستگی به این محصولات و خروج از اقتصاد تک محصولی گ ردد و زمینه خ ودکفایی و توسعه پایدار گردشگری را فراهم کند. در راستای پارادایم توسعه پایدار، رویکردهای سنتی توسعه گردشگری به چالش کشیده و با تأکید همزمان بر پیامدهای مطلوب و نامطلوب گ ردشگری، حرکت از گردشگی ا نبوه به سوی رویکرد توسعه پایدار گردشگری آغاز شده است. با توجه به این موضوع، مقاله حاضر به بررسی تأثیر فناوری در فرایند توسعه پایدار گردشگری در ایران می پردازد. در این مقاله پس از نگارش مقدمه، مفهوم گردشگری و گردشگری مجازی، به تاریخچه کاربرد فناوری اطلاعات در صنعت گردشگری اشاره شده است، سپس مزایا و چالشهای گردشگری مجازی بیان شده و راههای توسعه گردشگری الکترونیک برای رسیدن به توسعه پایدار گردشگری به تفصیل شرح داده شده است. رشد اقتصادی و اثر گردشگری الکترونیک بر آن و رابطه این دو متغیر به همراه راهکارهای مناسب برای تحقق این امر در انتهای مقاله ارائه شده است. نتایج و آمارها گویای جایگاه نازل صنعت توریسم در کشور و سهم یک درصدی ایران از سبد گردشگری جهانی است. بنابراین، با توجه به جایگاه نامناسب ایران در صنعت گردشگری به نظر می رسد توسعه گردشگری مجازی و زیرساخت های وابسته به آن بتواند خلاء موجود را تا حدی جبران ناپذیر. گردشگر الکترونیک، حلقه گمشده صنعت گردشگری در ایران است که با توسعه و بازنگری در سیاست ها و فعالیت های پراکنده گذشته، می توان گام بلندی برای توسعه این صنعت برداشت و از فواید بی شمار آن بهره مند شد.

Keywords:

گردشگری مجازی , فناوری الکترونیک , توسعه پایدار , صنعت گردشگری , صنعت توریسم