ماه بانو ایلخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه معماری و شهرسازی، قزوین، ایران
حامد مظاهریان - دکترای معماری، استادیار دانشکده معماری، دانشگاه تهران، ایران
ایمان رئیسی - دکترای معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران

در سالهای اخیر، توجه به انسان و نیاز او به ارتباط با افراد و محیط اطرافش بسیار مورد تاکید قرار گرفته است. ظهور واژه پایداری در دهه های پایانی قرن بیستم که با اهداف محیطی، اقتصادی و اجتماعی تبیین گردیده، توجه به این نیاز انسان اجتماعی را بیشتر می نماید؛ و در نهایت در تعامل و تقابل این اهداف سهگانه، پایداری یا عدم پایداری محقق میگردد. این امر در شکلگیری الگوهای جدید معماری تاثیر قابل توجهی گذاشته است، به طوریکه تمرکز بر معماری انسانگرا، به عنوان تولیدی که پاسخگوی نیازهای انسانی در ابعاد مختلف باشد، حائز اهمیت گردیده است. اما با این وجود، باز هم پژوهشهای موجود در ارتباط با معماری پایدار، عمدتاً در بخش کالبدی (اهداف محیطی و اقتصادی) صورت گرفته است و در بخش کیفی و غیر کالبدی (اهداف اجتماعی- فرهنگی) بیشتر تحقیقات در مقیاس شهری انجام گردیده و کمتر وارد حیطه معماری شده است و خلاء پژوهش در این بخش به مراتب احساس میشود. در مقاله حاضر، پایداری اجتماعی در فضاهای عمومی به عنوان بخش غیر- کالبدی معماری پایدار، مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت این اهداف به عنوان اصول طراحی مدیاتک متجلی گردیده است. در این تحقیق، با توجه به اینکه پایداری اجتماعی تعریف مطلقی ندارد و نسبت به افراد استفاده کننده و نوع کاربری بنا، می تواند متغییر باشد؛ با بررسی و بیان ویژگیهای مرکز چند رسانهای و فضای عمومی، مطالعات دقیقتری در ارتباط با پایداری اجتماعی در معماری مدیاتک صورت پذیرفته است. در نهایت با استفاده از نتایج بدست آمده از تحلیلها و بررسی تحلیلی نمونه های موردی، مبانی طراحی معماری مرکز چندرسانه ای براساس تئوری پایداری اجتماعی بیان گردیده است. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی از روشهای کمی و کیفی است و شیوه گردآوری اطلاعات، مبتنی بر مطالعات کتابخانهای میباشد.

توسعه پایدار، پایداری اجتماعی، روابط اجتماعی، مرکز اطلاع رسانی، مدیاتک