لاله نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب ،باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ،تهران ،ایران

در کشور ایران در حال حاضر، دو گونه غالب معماری سنتی و جدید مشهود است. معماری سنتی ادامه دهنده جریان هزار ساله ساخت و ساز در این مرز و بوم، و فرم آن مأخوذ از فرم های خاص هر منطقه می باشد. معماری جدید متأثر از مکاتب فکری معاصر جهان و فرم آن بر گرفته از مجلات معماری می باشد. معماری مدارس دبیرستانی معاصر که هویت دانش آموزانش در این مقطع زمانی و مکانی در حال شکل گیری است؛ با دو گونه مذکور شکل گرفته است. در این نوشته سعی می گردد تأثیر معماری محیط های سنتی و جدید بر شکل گیری هویت دانش آموزان دوره دبیرستان، در مدارس مشابه که دانش آموزانش در شرایط همگن قرار دارند؛ مورد بررسی، اندازه گیری و قیاس قرار گیرد. این امر در محدوده پایگاه های هویت تعلیق ، دستیابی ، ممانعت و پراکندگی که توسط مارسیا معرفی گشته است؛ و در زمینه شغلی اجرا می شود. خواست مذکور با تکمیل پرسشنامه که در آن از اعداد بازه ای استفاده شده است؛ توسط 350 دانش آموز انتخابی از مدارس منتخب استان یزد و انجام محاسبات آماری مربوطه تحقق یافته است. تحقیق مورد نظر نشان می دهد پایگاه هویت تعلیق و دستیابی برای دانش آموزانی که در مدارس سنتی مشغول به تحصیل هستند در سطح بالاتری نسبت به دانش آموزان مدارس جدید، قرار دارد. همچنین پایگاه هویت ممانعت و پراکندگی در مدارس سنتی در سطح پایین تری از مدارس جدید می باشد. نتیجه گرفته می شود که معماری محیط مدارس بر شکل گیری هویت دانش آموزانش تأثیر دارد و این نفوذ در مدارس سنتی که با سنن این مرز و بوم در ارتباط است؛ مثبت تر از مدارس جدید می باشد.

معماری سنتی، معماری جدید، هویت، پایگاه هویت