معضلات تعیین ظرفیت باربری فونداسیون ها ی سطحی به روش تحلیلی

گرچه با گذشت بیش از 50 سال از ارائه‌ی رابطه‌ی N‌های سه‌گانه‌ی رابطه‌ی ظرفیت باربری پی‌های سطحی و افزودن ضرایب اصلاحی مختلف بر آن، همچنان از این رابطه استفاده می‌شود، کاربرد این معادله در بسیاری موارد دارای معضلات و نارساییهایی است. در این خصوص به ارائه‌ی مقادیر مختلف برای ضرایب N موجود در این معادله که برای یک مقدار ثابت زاویه‌ی اصطکاک داخلی بزرگ (مثلاً بیش از 35 درجه)، مقادیر مختلف و غیر عادی به دست می‌دهند و همچنین افزایش بی‌رویه و سریع برخی جملات این معادله با افزایش بعد یا عمق استقرار پی، می‌توان اشاره نمود. از سوی دیگر این رابطه از مشاهده‌ی آزمایشگاهی رفتار پی‌های کوچک به دست آمده است که با نتایج آزمایشهای بارگذاری تمام‌مقیاس بر پی‌های واقعی تفاوت دارد. در اغلب این آزمایشها، نقطه‌یی که بتوان گسیختگی ناشی از نیل به ظرفیت باربری را به آن نسبت داد، به چشم نمی‌خورد. در مقاله‌ی حاضر، پس از بررسی جامع این نارسایی‌ها در کاربرد این معادله، و مقایسه‌ی نتایج عملی و آزمایشگاهی و همچنین استفاده از تئوری مکانیک خاک حالت بحرانی، نشان داده شده است که معیار آنالیز نشست پی‌های سطحی، در تعیین تنش مجاز پی، از قابلیت اطمینان بیشتری برخوردار بوده، با نتایج واقعی برگرفته از آزمونهای درجا همبستگی بیشتری دارد. لذا آنالیز نشست پی‌های سطحی به عنوان معیار اصلی طراحی این دسته فونداسیونها پیشنهاد می‌گردد

Keywords:

آزمایش تمام مقیاس , پی های سطحی , تئوری حالت بحرانی , ظرفیت باربری , آزمایش بارگذاری , نشست