تعیین سطوح بحرانی ریزش درشیروانیهای سنگی با استفاده از روش گروههای کلیدی

امروزه هنوز روشهای استاتیکی یا تعادل حدی بعلت سادگی و سرعت بالای آنها در تحلیل پایداری شیب های سنگی مورد استفاده قرار می گیرند . یکی از بهترین و شناخته شده ترین آنها جهت تحلیل توده سنگهای درزه دار روش بلوکهای کلیدی واربورتون (1981) و گودمن - شی (1985) می باشد . در سالهای اخیر روش گروههای کلیدی که توسعه یافته روش بلوکهای کلیدی است توسط یاراحمدی – وردل (2003) ارائه شده است . در این روش علاوه بر توجه به بلوکهای کلیدی، گروههایی از بلوکها که قابلیت لغزش را دارا باشند مورد تحلیل قرار می گیرند بطوریکه در مراحل متوالی این گروهها توسعه یافته و بخش عظیمی از شیب سنگ را در بر می گیرد . از جمله مشکلات این روش چگونگی گروه بندی و تعیین گروه کلیدی بهینه ( سطح بحرانی ریزش ) است . روشی که در اینجا برای یافتن گروههای کلیدی بهینه پیشنهاد شده است , مبتنی بر قابلیت حرکت هندسی گروههای تشکیل شده است , که می توان آنرا روش گروه کلیدی جهت دار نامید . زیرا گروه بندی در مسیر سطح یا سطوح قابل لغزش گروه ها پیش می رود مدل هندسی و مکانیکی روش در محیط نرم افزاری Mathematica تهیه و اجرا شده است . در نهایت جهت کنترل مدل تهیه شده نتایج حاصل از این روش پیشنهادی با نتایج روش گروه های کلیدی و روش عددی المانهای گسسته DEM انجام شده بوسیله UDEC مقایسه شده است

Keywords:

بلوک کلیدی , گروه کلیدی , گروه کلیدی جهت دار