سعید ماندنی - دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی، دانشگاه شاهد

این گزارش به نقد و بررسی چاپ دوازدهم کتاب روابط خارجی ایران (1357-1320) اثر علیرضا ازغندی، یک منبع درسی دانشگاهی با ارزش، در زمینه سیاست خارجی ایران پرداخته است. گذشته از اینکه این کتاب، مطالب گسترده ای درباره روابط خارجی ایران و بحث های مربوط به ساختار و جهت گیری نظام بین الملل و نظام سیاسی ایران دارد و همین ویژگی، کتاب را در زمره بهتری نهای منابع فارسی موجود در زمینه روابط خارجی ایران (1357-1320) قرار داده است، نویسنده در این کتاب تا اندازه بسیاری با استفاده از روش قیاسی، تلاش می کند موضوع« دست نشاندگی ایران » در این دوره را به اثبات برساند. وی در سراسر مطالعه خود، ایران را آلت دست سه قدرت بزرگ آمریکا، انگلستان و اتحاد جماهیر شوروی معرفی می کند که هیچ اختیار و اراده ای از خود ندارد. با این وجود، این کتاب خالی از اشکال و ایراد نیست چرا که بیش از 60 درصد کتاب، با جزئیات بسیار، به روابط خارجی ایران تنها با این سه قدرت بزرگ پرداخته است و به این ترتیب با عنوان کتاب ناسازگار شده است. از طرفی اطلاعات ارائه شده یکدست نیست و در برخی موارد، منبعی برای نوشته های نویسنده ذکر نشده است. این گزارش نقد که اصلاح نامه آن به همت یکایک دانشجویان کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) و دانشگاه شاهد و در طول چندین نی مسال فعالیت گروهی و تطبیق با آثار موثق علمیه متراز و بالاتر زیر نظر بهرام نوازنی، عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) به دست آمده استتلاش می کند تا علاوه بر نقایص محتوای، نقاط قوت و ضعف این اثر در زمینه های شکلی، نگارشی و متنی در توضیح، ترجمه و معادل سازی و منبع را کشف و آشکار کند و برای بازنگری در چاپ بعدی کتاب، توصیه های سازنده بنماید.

روابط خارجی ایران (1357-1320)، ازغندی