بررسی تاثیر بهره برداری بهینه از آب در زراعت گندم

راندمان کم در روشهای آبیاری سطحی که بیشترین شیوه آبیاری کشور ایران را تشکیل می دهد مهمترین عامل در کم بودن عملکرد محصول و کارایی مصرف آب است. انجام تحقیقات کاربردی و بکارگیری اصول مهندسی آبیاری می تواند راندمان آبیاریسطحی را تا حد قابل قبولی افزایش دهد. گندم از جمله محصولاتی است که عمدتاً به روش سطحی آبیاری می شود و می توان با بهبود و اصلاح روشهای آبیاری سطحی به سمت خودکفایی گام برداشت. در این پژوهش به بررسی تأثیر بهبود مدیریت و مصرف بهینه آب در میزان تولید گندم پرداخته می شود. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار در سه تکرار در دو سال زراعی 88 88 و 89 88 در سه منطقه شهرستان دهلران )موسیان، دشت اکبر و دشت عباس( از توابع استان ایلام انجام شد که تیمارها دو روش آبیاری شیاری معمولی و دو روش آبیاری شیاری یک در میان بودند.نتایج نشان داد که می توان برای به حداکثر رساندن مقدار محصول به ازای کمترین مقدار مصرف آب در زراعت گندم نیز از روش آبیاری شیاری یک در میان استفاده نمود. کارایی مصرف آب در روش آبیاری یک در میان که از میانگین سه منطقه اجرای طرح بدست آمد، برابر1/11کیلوگرم در مترمکعب بود. این مقدار نسبت به روش آبیاری شیاری معمولی 42/3درصد افزایش نشان داد. اگرچه از نظر کمی مقدار محصول بدست آمده از این روش3993/58کیلوگرم در هکتار( نسبت به روش آبیاری شیاری معمولی5233/66کیلوگرم در هکتار 23/7درصد کاهش نشان داد. بیشترین مقدار کارایی مصرف آب1/42کیلوگرم بر مترمکعب در روش آبیاری شیاری یک در میان با فاصله شیارهای 69 سانتیمتر و کمترین آن به میزان 0/59کیلوگرم در هکتار در روش آبیاری شیاری معمولی با فاصله شیارهای 89 سانتیمتر حاصل شد

Keywords:

مدیریت آبیاری , مصرف بهینه آب , گندم , آبیاری جویچه ای یک در میان