حمداله اسکندری - استادیار گروه علمی کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

بر طبق نظر هارینگتون بذوری که بر روی پایه مادری در حال رسیدن می باشند پس از پایان مرحله پر شدن دانه به حداکثر کیفیت خود می رسند. به عبارت دیگر، بذور در مرحله ای که به حداکثر وزن خشک خود می رسند دارای حداکثر کیفیت نیز خواهند بود. صدق این فرضیه درمورد گیاهان مختلف در مقاله حاضر بررسی شده است. نتایج بررسی نشان داد که فرضیه هارینگتون در مورد برخی گیاهان مانند گندم و ذرتثابت شده است اما در برخی دیگر از گیاهان زراعی مشاهده شده است که رسیدن به حداکثر کیفیت بذر نه در مرحله پایان پر شدن دانه، بلکه مدت زمانی بعد از آن بدست می آید. برای مثال در مورد نخود و لوبیا نشان داده شده است که کیفیت بذر با در نظر گرفتن هدایت الکتریکی و درصد بذور زنده به ترتیب 2 -8 و 8 -61 روز بعد از رسیدن به حداکثر وزن خشک بدست می آید. بنابراین، فرضیه هارینگتون در خصوص رسیدن بذر به حداکثر کیفیت در زمان رسیدن به حداکثر وزن خشک نمیتواند در مورد همه گیاهان صدق کند. بر این اساس، پیشنهاد شده است که بجای رسیدگی فیزیولوژیک از اصطلاح رسیدگی وزنی برای توصیف مرحله پایان پر شدن دانه استفاده شود چرا که معلوم نیست در این مرحله بذر از نظر فیزیولو ژیک رسیده باشد.

رسیدگی بذر، کیفیت بذر، هدایت الکتریکی بذر