نیکو حمزه پور - استادیار، گروه خاک شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
مصطفی کریمیان اقبال - عضو هیئت علمی، مرکز تحقیقات کشاورزی، آذربایجان غربی
رضا سکوتی اسکوئی

کاهش سطح اب دریاچه ارومیه در سال‌های اخیر باعث افزایش خطر شوری در اراضی دریاچه شده است. اهداف این تحقق عبارت بودند از: 1- بررسی تغییرات مکانی شوری خاک با استفاده از داده‌های نامطمئن و روش انتروپی حداکثر اریب: 2- تخمین مرز بین اراضی شور و کشاورزی و نیز 3- پیش‌بینی عدم قطعیت همراه با تخمین مرز بین اراضی در جنوب دشت ارومیه بود. برای انجام این تحقیق نمونه‌برداری بر روی شبکه‌ای با فاصله نقاط 500 متر و در مواردی 250 متر، در مساحتی حدود 5000 هکتار صورت گرفت. نمونه‌برداری یک بار در پائیز 88 و بار دیگر در بهار 89 انجام گردید. شوری نمونه‌ها یک بار در صحرا با هدایت سنج صحرائی و بار دیگر در آزمایشگاه اندازه‌گیی شد. دو سوم داده‌های موجود برای پائیز 88 برای مدل‌سازی و تخمین مکانی شوری خاک، و مابقی برای اعتبارسنجی استفاده شدند. استفاده گردید، نتایج اعتبارسنجی این روش نشان داد که روش BME به ترتیب با ME و MSE برابر 042/0 و 33/0 برای پائیز 88 و 2/0- و 64/0 برای بهار 89 از دقت بالائی در تخیمن مکانی شوری خاک برخوردار است. هم‌چنین براساس نتایج حاصل نشان داد که مرز نسبتاً مشخصی بین اراضی شور و غیرشور وجود دارد،از آن‌جائی که در تخمین مکانی شوری خاک تنها از داده‌های نامطمئن استفاده شده بود، برای پیش بینی محل وقوع مرز تغییرات شوری خاک از ورایانس خطای تخمین و مدر انتروپی حداکثر اریب استافده و محل وقوع مرز تغییرات شدید شوری خاک به صورت پهنه‌ای مختلف تخمین شده زده شد.

انتروپی حداکثر اریب، عدم قطعیت، داده نامطمئن، داده مطمئن، دشت ارومیه