بررسی تغییرات مکانی و زمانی تراز آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان دشت تبریز)

اکثر مناطق ایران در نواحی خشک و نیمه خشک قرار دارند و به دلیل خشکسالی اخیر و هم‌چنین به دلیل کیفیت بهتر آب‌های زیرزمینی (آلودگی کمتر) برای مصارف آشامیدنی نسبت به سایر منابع آب، برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی افزایش پیدا کرده است. پی بردن به تغییرات مکانی و زمانی مقادیر کمی آب زیرزمینی می‌تواند در توسعه استراتژی‌های منابع آب بسیار مهم باشد، در این میان روش‌های مختلفی برای درون‌یابی مکانی و زمانی سطح اب زیرزمینی بکار برده شده است. ولی این‌که کدام روش دقیق‌تر، قابل اعتماد و سریه‌نر تسن دقیقاً مشخص نمی‌باشد. لذا در این تحقیق مطالعه و بررسی تراز آب زیرزمینی 58 حلقه چاه پیزومتری آبخوان دشت تبریز مربوط به دوره‌ی آماری (1391-1382) ارائه شده است. برای دورن‌یابی تراز از روش کریجینگ ساده (SK) و وزن‌دهی معکوس فاصله (IDW) استفاده شد. نتایج ارزیابی متقاطع نشان‌دهنده‌ی صحت بیشتر روش IDW در درون‌یابی تراز آب زیرزمینی می‌بادش در ادامه برای بررسی تغیرات سالانه کمیت آب زیرزمینی، آمار تراز چاه‌های پیزومتری با استفاده از روش تیسن ناحیه‌ای شد و تحلیل زمانی گردید. نتایج نشان از کاهش تراز آب دراین بازه‌ی زمانی داشت. هم‌چنین برای تأثیر بارش بر کمیت آب زیرزمینی از داده‌های ماهانه‌ی بارش و هیدروگراف واحد دشت تبریز استفاده شد.

Keywords:

آبخوان دشت تبریز , تغییرات مکانی و زمانی , تراز آب زیرزمینی , کریجینگ ساده , ‌ وزن‌دهی معکوس فاصله