صدیقه ابراهیمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه یزد
محمد نهتانی - استادیار گروه آبخیزداری، دانشگاه زابل
حسین صادقی مزیدی - دانشجوی دکتری آبخیزداری، دانشگاه هرمزگان
شهناز رفعت پور - دانشجوی ارشد بیابان زدایی، دانشگاه زابل

در سرتاسر جهان منابع اب شیرین طی دهه‌های گذشته، به دلیل افزایش جمعیت و فعالیت‌های اقتصادی و در نتیجه آن‌ها افزایش در تخصیص آب، کمیاب‌تر شده‌اند. از این رو در جهت حرکت به یک بهینه‌سازی مطلوب در این زمینه نیازمند اعتلای جایگاه مدیریت آب در نظام برنامه‌ریزی کشور، ظرفیت سازی برای اعمال مدریت تقاضا و تدابیر غیرسازهای، نهادینه‌کرن تمرکززدایی، اصلاح ساختار مدیریت اب و اعمال مدیریت حوضهای و ارتقای مدیریت آب در شرایط اضطراری (سیل و خشکسالی) می‌باشد از این رو در پژوهش حاضر به بررسی مدیریت بهینه منابع آب بر کاهش شاخص بیابان‌زایی از منظر آب می‌پردازیم روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی و برگرفته از منابع و اسناد کتابخانه‌ای معتبر می‌باشد که در نهایت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

بیابان‌زایی، بیابان‌زدایی، مدیریت بهینه منابع آب