بررسی تغییرات نفوذ تجمعی در آبیاری جویچه ای

مهم ترین مشخصه ی فیزیکی خاک از نظر کشاورزی نفوذ می باشد. مسئله ی تغییرات زمانی و مکانی نفوذ باعث شده استتا دسترسی به سطوح مناسب یکنواختی آبیاری کمتر شده و اعمال راندمان های بالا در شرایط مزرعه میسر نباشد. برای بررسی تغییرات مکانی و زمانی نفوذ در بین چهار آبیاری متوالی و در طول مسیر جویچه، یک جویچه به طول 240 متر و عرض 1/83 متر در مزرعه ARC2-7 از مزارع تحقیقاتی مرکز تحقیقات نیشکر واقع در کشت و صنعت امیرکبیر جنوب اهواز، مطالعاتی در سال زراعی 1390-1389 1389 انجام پذیرفت. برای انجام آزمایش های نفوذ طول جویچه به چهار قسمت تقسیم شده و فلوم های اندازه گیری شدت جریان در فواصل 35 متری از هم قرار گرفتند. برای تعیین نفوذ نهایی خاک از روش ورودی – خروجی و نفوذ تجمعی با استفاده از روش کاستیاکف – لوییس تعیین شد. نتایج نشان داد که میانگین نفوذ تجمعی نسبت به زمان و مکانهای مختلف دارای روند کاهشی است. در بررسی تغییرات مکانی میانگین نفوذ تجمعی نتیجه شد که مقدار نفوذ تجمعی از مقطع اول تا مقطع چهارم به ترتیب برای آبیاری اول 15 درصد و برای آبیاری های دوم، سوم و چهارم 13 در صد کاهش یافته است. همچنین تغییرات زمانی نفوذ تجمعی برای مقطع اول، در بین چهار آبیاری متوالی 27 درصد کاهش است که اینروند کاهشی برای مقطع دوم 30 درصد و برای مقاطع سوم و چهارم 26 درصد بوده است، براساس نتایج این پژوهش میزاننفوذ دارای تغییرات زمانی معنیدار بوده ولی تغییرات مکانی نفوذ در سطح معنی داری 5% معنی دار نبود. همچنین افزایش 11درصدی میانگین وزنی قطر خاکدانه ها و کاهش 7 درصدی جرم مخصوص ظاهری در این پژوهش مبین تغییرات فیزیکی خاکدر نتیجه تماس و برخورد آب با خاک و تخریب لایه سطحی خاک می باشد.

Keywords:

نفوذ تجمعی , تغییرات نفوذ , آبیاری جویچه ای , نیشکر