اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم توده گریت در شرایط آب و هوایی خرم آباد

کم آبیاری روشی برای افزایش بهره وری آب (WUE) است که اولین پیامد آن کاهش محصول در واحد سطح است . به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد ، اجزای عملکرد و تحمل به خشکی رقم محلی نخود ، آزمایشی در سال زراعی 92-1391 در شرایط آب و هوایی خرم آباد روی یک خاک با بافت سیلت لومی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا شد . در این آزمایش چهار تیمار آبیاری شامل (I(1 آبیاری کامل، (I(2 آبیاری 80 درصد، (I(3 آبیاری 60 درصد و (I(4 آبیاری 40 درصد ، در چهار تکرار به صورت طرح بلوک های کاملا تصادفی به کار گرفته شد . آبیاری به صورت کرتی انجام شد . به منظور برآورد کمبود رطوبت ناحیه ریشه ، داده های آب و هوایی روزانه از ایستگاه سینوپتیک خرم آباد اخذ و ضریب گیاهی نخود در طول فصل رشد با استفاده از چهار لایسیمتر اندازه گیری و مورد استفاده قرار گرفت . نتایج آزمایش نشان داد که سطوح مختلف آبیاری ، اثر معنی داری بر صفات عملکرد دانه ، عملکرد بیولوژیک ، تعداد دانه در متر مربع و نیز وزن صد دانه در رقم توده گریت داشت . طبق نتایج حاصل ، با افزایش میزان آب آبیاری ، تعداد دانه در متر مربع ، وزن صد دانه و در نتیجه عملکرد دانه افزایش یافت. همچنین بهترین تیمار آبیاری 80 درصد نشان داده شد . با توجه به نتایج بدست آمده رقم توده گریت حساسیت کمی به کمبود و مقاومت خوبی از خود نشان می دهد . بنابراین این رقم را می توان رقم مناسبی برای مناطق مواجه با کمبود آب و کشت دیم دانست.

Keywords:

نخود , کم آبیاری , عملکرد کارایی مصرف آب , تنش آبی و دوره رشد گیاه