محمدعلی فیض پور - استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد
ابوالفضل شاه محمدی مهرجودی - کارشناس ارشد علوم اقتصادی، گروه اقتصاد، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

در ابیات مرسوم اقتصادی اصلی‌ترین عامل تعیین اندازه بهینه صنعت، میزان تولیدی است که بنگاه در اخر حداکثر سود را کسب نماید. اما، همواره بنگاه‌هایی را می‌‌توان یافت که تولید آن‌ها در اندازه بهینه صنعت نبوده و بنابراین، می‌توان انتظار داشت که انرژی بنگاه نیز در اندازه بهینه به مصرف نرسد. از این رو، عدم مصرف بهینه انرژی می‌تواند آلایندگی قابل توجهی را به محیط زیست تحمیل نماید. براین اساس، مقاله حاضر می‌کوشد تا آلایندگی بنگاه‌های صنایع کانی‌های غیر فلزی ایران را با رویکرد فوق مورد ارزیابی قرار دهد. نخست اندازه بهینه هر بخش با استفاده از روش میانه محاسبه و سپس بنگاه‌ها به دو گروه: بنگاه‌های کوچک و بنگاه‌هایی با اندازه بهینه یا بیشتر از آن تقسیم‌بندی شده‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌‌دهد که تقریباً اکثر بنگاه‌های کوچک از آلایندگی بیشتری برخوردارند. از این رو، فعالیت در اندازه بهینه معیار برای کاهش آلایندگی ناشی ازمصرف سوخت‌های فسیلی است.

اندازه بهینه صنعت، آلودگی هوا، توسعه پایدار، صنایع کانی‌های غیر فلزی