فرزاد مهرجو - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
نغمه مبرقعی دینان - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
شهین دخت برق جلوه - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

دریاچه ارومیه در شمال غرب ایران به عنوان یکی از زیستگاه‌های اصلی آرتیما در جهان شناخته می‌شود. دومین دریاچه شور جهان، ذخیره گاه بیوسفر و بزرگترین دریاچه داخلی ایران می‌باشد. از مخاطرات اصلی می‌توان به بزرگراه میانگذار شهید کلانتری و احداث سدهای متعدد اشاره کرد. اثرات بزرگراه شهید کلانتری شامل مختل شدن چرخه آب از شمال به جنوب دریاچه که باعث افزایش شوری در بخش شمالی دریاچه، تخریب زیستگاه آرتمیا و پرندگان مهاجر می‌شود. احداث سدها باعث پسروی و خشک شدن دریاچه می‌شود که از پیامدهای آن می‌تون به کویری شدن و شوری خاک، خشکیدن قنات‌ها، تضعیف کشاورزی و دامداری منطقه، نابودی زنجیره حیات و چرخه ماده و انرژی اشاره کرد. راهکارهای مقابله با نابودی دریاچه ارومیه می‌توان به ارتقاء مکانیزم ارزیابی اثرات محیط زیستی، تأیین حقابه دریاچه، جلوگیری از احداث سدهای جدید و حفر چاه‌های غیر مجاز، ساماندهی بزرگراه میانگذر شهید کلانتری و مشارکت مردمی را اشاره کرد.

دریاچه ارومیه، بزرگراه شهید کلانتری، احداث سد، افزایش شوری، تخریب زیستگاه