ارتقاء مدیریت بحران شهری به منظور کاهش تلفات انسانی قبل از وقوع زلزله

بررسی میزان آسیب ها و صدمات ناشی از زلزله در شهرها در بسیاری از موارد نشان داده است که درصد بالایی از صدمات به طور مستقیم به وضعیت نامطلوب برنامه ریزی و شناسایی و کاهش خطرات شهری مربوط می شده است در مدیریت بحران پایدار، نیاز به توجه به برنامه ریزی قبل از وقوع بحران مهم‌تر است تا توجه به مدیریت پس از آن و عوامل ، عدم توجه به ارتقاء قابلیت‌های برنامه ریزی شهری بر اساس مدیریت بحران سوانح طبیعی قبل از وقوع آن‌ها، به خصوص زلزله، در کشور ما باعث خسارات جانی و مالی فراوانی خواهد گردید، لذا توجه به اهمیت حفظ جان انسان‌ها و در راستای کاهش میزان خسارات جانی و حفظ سرمایه‌های ملی لزوم ارتقاء مدیریت بحران شهری با توجه به تجارب جهانی و وضع موجود نمود ویژه‌ای می‌یابد. هدف اصلی این پژوهش کاهش آسیب پذیری انسانی شهرها در مقابل بحران زلزله می‌باشد. فرضیه پژوهش بر این اصل استوار است که مدیریت بحران در کشور قابلیت ارتقاء به سطح مناسب را دارا است.سؤالات تحقیق 1- چگونه می‌توان مدیریت بحران شهری را در راستای کاهش خسارات جانی شهروندان ارتقاء بخشید؟ و 2- نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران قبل از وقوع چیست؟ روش تحقیق از نظر هدف: روش این تحقیق از نظر هدف روش کاربردی می‌باشدو روش تحقیق از نظر روش نیز تحقیق توصیفى و تبیینی می‌باشد. تا کنون پژوهش‌های مختلفی در سطح جهانی مخصوصاً در دهه اخیر در موضوعاتی که به نحوی با مدیریت بحران و یا امور شهری مرتبط بوده‌اند صورت پذیرفته و اساتید و پژوهشگران به نامی فعالیت نموده‌اند. اما با توجه به موضوع و هدف ، این پژوهش در نوع خود نوین بوده و سعی بر استفاده از روش‌های مختلف در راستای دست‌یابی به اهداف تحقیق را دارد. توجه به دید از بعد شهرسازی و مدیریت بحران به صورت مختلط در راستای ارتقاء مدیریت بحران و کاهش تلفات، نشان دهنده بخشی از نو بودن موضوع پژوهش دارد که علل آن به تفصیل در بخش پیشینه موضوع آمده است.

Keywords:

مدیریت بحران شهری , خطرپذیری , تقلیل خطر , آسیب پذیری