امین پاداش - دانشجوی دکترای برنامه ریزی محیط زیست، دانشگاه تهران-پردیس البرز و عضو گروه پژوهشی اکولوژی صنعتی پژوهشکده توسعه تکنولوژی- جهاد دانشگاهی ص
لیلا کسرائی - کارشناس محیط زیست- شرکت مهندسین مشاور آمایشگران ارژن

استقرار سیستمهای مدیریت HSE در سازمانها و صنایع بزرگ، بویژه در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و صنایع جانبی آن بر اساس راهنمای تدوین شده، در ایران و جهان در حال افزایش است. (جوزی و پاداش، 1386) در خلال دو دهه گذشته سیستم بهداشت، ایمنی و محیط زیست یا به اختصار (HSE-MS) تمامی حوادث را طبقه بندی و تعریف نموده است. شرکت ها و سازمان های تولید کننده نفت و گاز نیاز به مدیریت کردن همه جانبه حوادث دارند. این مدیریت، حوادث کوچک و کم اهمیت، که در شرکت ها شروع می شوند و به حوادث مهم و پر خطر که به آسیب های جانی و مالی جبران ناپذیر، افاقه می یابد را در بر می گیرد. با ساده انگاری نمی توان تمامی حوادث و خطرات را شناسایی نمود. دلیلش این است که حتی اگر برای حفاظت از اموال و دارایی ها مقررات ایمنی خوب در نظر گرفته شود، باز هم نمی توان از میزان زیاد حوادث جلوگیری نمود؛ اما می توان از "یک نظام مدیریت بهبود مستمر" بهره جست. اما برای کنترل حوادث وخطرات نیاز به مهارت های فنی مربوطه نیز هست. ضروری است بدانیم که کاربرد استانداردهای مناسب فنی تنها راه کاهش حوادث نیست. اجرای روشهای سازمانی بهینه و استفاده از مهارت های فردی هم لازم است تا موانع باز دارنده حفظ ایمنی، بهداشت و محیط زیست موثر واقع شوند. هدف از تدوین این مدل ارائه چارچوبی برای تشریح چگونگی کنترل عملیات و حفظ یکپارچگی سرمایه به منظور حذف یا کنترل و کاهش خطرات ایمنی، بهداشت و زیست محیطی ناشی از فعالیتهای خریداری، بکار گیری، سرویس، بازرسی و سایر فعالیتها بوده و نیز تشریح کنترل هـای عملیاتی جـاری در سازمان (کنترل افراد-مواد-تجهیزات- محیط کار ) برای پیشگیری از بروز حوادث و وارد آمدن خسارات به دارایی ها و پرسنل و محیط زیست بوده و همچنین حصول اطمینان از اینکه فرایند های موثر بر فرایندهای ایمنی و بهداشتی مطابق با شاخصها و معیارهای عملیاتی تحت کنترل می باشند و منجر به انحراف از خط مشی و اهداف کلان ایمنی و بهداشت در سازمان ها نمی گردند.

سیستم مدیریت یکپارچگی سرمایه(AIMS)، ارزیابی خطرات، موانع