صفر معروفی - استاد تمام گروه مهندسی آب، دانشگاه بوعلی سینا
مینا قلی زاده آتانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، دانشگاه بوعلی سینا
ایمان سبززاده - دانشجوی دکتری سازه های هیدرولیکی، دانشگاه تبریز

بررسی در دسترس بودن، مصارف و تنش های آبی در مقیاس یک حوضه آبریز در دهه های گذشته بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است. در حال حاضر به دلیل افزایش این تنش ها در اکثر کشورها تخصیص آب مورد نیاز برای محیط زیست در برنامه ریزی مدیریت منابع آب حوضه ی رودخانه ها به یک روند متداول تبدیل شده است. در این مقاله دو روش هیدرولوژیکی (تنانت و منحنی تداوم جریان) محاسبه جریان مورد نیاز زیست محیطی با هم مقایسه شدند. مطالعه موردی بر روی سه زیرحوضه از سرشاخه های رودخانه جراحی در استان خوزستان انجام گردید. در این تحقیق اثر استفاده از هر یک از این دو روش بر اعتماد پذیری حجمی و زمانی نیازها به کمک نرم افزار شبیه ساز حوضه آبریز MODSIM بررسی گردیده است. نتایج حاکی از آن است که مقدار بدست آمده برای نیاز آبی زیست محیطی از دو روش تنانت و تحلیل منحنی تداوم جریان برای زیرحوضه های مختلف متفاوت می باشد و روش تنانت نسبت به روش منحنی تداوم جریان، ضرایب اعتماد پذیری زمانی و حجمی بالاتری را در هر یک از چهار نوع نیاز شرب، صنعت، کشاورزی و زیست محیطی نشان می داد. با توجه به نتایج می توان روش منحنی تداوم جریان را در تأمین نیاز آبی زیست محیطی و برنامه ریزی منابع آب، در منطقه مورد مطالعه روش مطلوب تری دانست.

نیاز آب زیست محیطی، شاخص Reliability، تنانت، منحنی تداوم جریان، MODSIM