کاهش نیترات از محلول های آبی با استفاده از بنتونیت اصلاح شده با سورفکتانت

افزایش آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی به یون های نیترات و آمونیوم، یافتن راه حل های قابل قبول زیست محیطی را برای حذف این مواد از منابع آبی ضروری می سازد. روش جذب سطحی معمول ترین روش برای جذب آلاینده های آب با استفاده از جاذب های متخلخل مانند کانی های رسی زئولیت، بنتونیت، ورمیکولیت، سپیولیت پالیگورسکیت می باشد. با استفاده از سورفکتانت های آلی می توان خصوصیات سطحی رس ها را تغییر داد به نحوی که قادر به جذب ترکیباتی از جمله آنیون ها و م واد آلی غیر قطبی نیز باشند. دراین مطالعه، بنتونیت اصلاح شده با سورفکتانت کاتیونی هگزا دسیل تری متیل آمونیوم بروماید، جهت حذف یون های نیترات از محلول های آبی مورد استفاده قرار گرفت. روش های SEM, FTIR و EDX برای مشخصه یابی حاذب بنتونیت مورد استفاده قرار گرفتند و قابلیت این ماده به عنوان جاذب با تغییرات غلظت اولیه نیترات، مقدار جاذب، زمان تماس، تغییر دما و pH محلول نیترات، م ورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش ناپیوسته، pH بهینه برابر 5/5، زمان تعادل برابر 120 دقیقه، جرم بهینه جاذب برابر 0/5 گرم و دمای بهینه جذب برابر 60 درجه سانتی گراد به دست آمد. با افزایش غلظت اولیه نیترات از 5 تا 300 میلی گرم در لیتر، بازدهی جذب نیترات از 92/5 به 47/5 درصد کاهش یافت. مدل همدمای جذب لانگمویر بهترین برازش را بر داده های جذب نیترات نشان داد و حداکثر جذب پیش بینی شده از مدل لانگمویر 10/15 میلی گرم بر گرم به دست آمد. از بین مدل های سینتیک جذب، مدل شبه مرتبه دوم بهترین برازش را بر داده های جذب نیترات به وسیله بنتونیت اصلاح شده نشان داد.

Keywords:

نیترات , بنتونیت اصلاح شده با سورفکتانت , جذب , آزمایش ناپیوسته , همدمای جذب , سینتیک جذب