سمیه نمرودی - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده شیلات و محیط زیست
حامد میررضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
منیره قلی پوری - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمد مازندرانی - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده شیلات و محیط زیست

در آینده ای نه چندان دور، یکی از مشکلات جدی جوامع بشری، آلودگی منابع آبی است که با توسعه روزافزون صنایع شیلاتی، بخصوص کشت و پرورش آبزیان شیرین این معضل حادتر خواهد شد. از آنجائی که در کشور ما هیچ گونه استاندارد معینی برای پساب های خروجی کارگاه های پرورش ماهی وجود ندارد، این موضوع سبب شده تا به دور از هر گونه ضابطه ای پساب استخرها به رودخانه ها در نهایت دریاها، اضافه شود. از سوی دیگر فعالیت های پرورش آبزیان همراه با استفاده از انواع داروها مواد شیمیایی است، که هر کدام بر آبزیان، انسان و محیط زیست تأثیر متفاوتی دارد. باکتری کشها، حشره کشها، قارچ کشها، اکسیدانت ها، کلر و مواردی دیگر که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت از جمله مواد شیمیایی می باشند که در استخرهای پرورش ماهی بکار می روند. بسیاری از مواد شیمیایی مورد استفاده بخصوص در مقادیر بالا می توانند موجب سرطان زایی و مقاومت آنتی بیوتیکی در انسان و سایر حیوانات شوند. تخلیه پساب ارگاه های پرورش آبزیان می تواند موجب رها شدن انواع مواد شیمیایی باقی مانده در پساب و گسترش آنها در سایر محیط های آبی که پساب حاصل از استخرها به آنها راه می یابد، شود. هدف از این بازبینی، فهرست بندی کردن مواد شیمیایی مضر برای انسان است که در استخرهای پرورش ماهی مورد استفاده قرار می گیرد.

استخر، سرطان زا، مواد شیمیایی، آلودگی، پساب