نجمه ذاکری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، کرمان
رضا افهمی - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس
سیاوش رشیدی - دکتری معماری، گروه معماری، دانشگاه علوم و تحقیقات کرمان

در کشور ما که نسل جوان آن بیشترین درصد جمعیت را تشکیل می دهد، آموزش محیط زیست می تواند تأثیر قابل توجهی در تقویت فرهنگ زیست محیطی و رسیدن به اهداف توسعه پایدار داشته باشد. آشنائی جوانان با علوم پایه محیط زیست در مقاطع مختلف تحصیلی می تواند روحیه سازگاری و حفاظت از منابع طبیعی را در آنها تقویت کرده و حس مسئولیت پذیری را به صورت منطقی در آنان افزایش دهد. بر اساس تحقیقات انجام شده، علت دگرگونی و تخریب ناشی از ناآگاهی و یا عدم توجه به محیط اطراف، به دلیل کمبود آموزشهای علمی و کارشناسانه و نیز خودخواهی انسان و پشت پا زدن به ارزشها و آداب و رسوم گذشه در جهت حفظ و حمایت از آن بوده است. بدیهی است در چنینوضعیتی، انتخاب مطلوب ترین روشهای آموزش توأم با دسترسی به دانش روز و نیز تشویق جوانان به یادگیری و مطالعه می تواند در دستیابی به اهداف مدیریتی جهت حفظ و حمایت از محیط زیست کمک مؤثر نماید. هدف مقاله حاضر، آموزش محیط زیست، در ا ولویت اول، پرورش افرادی فعال و آگاه نسبت به محیط زیست خود و مسئولیتشان در حفاظت از آن است. برای نیل به این هدف آموزش، باید شناخت افراد را نسبت به واکنش های متقابل نسبت به جنبه های فیزیکی، بیولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محیط زیست و وابستگی و ارتباط های پیچیده میان توسعه اجتماعی- اقتصادی و بهبود محیط زیست افزایش دهد. روش مقاله حاضر در دو بعد بنیادی و کاربردی اجرا می شود و روش تحقیق آن توصیفی، تحلیلی است و متکی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی خواهد بود. نتایج نشان می دهد 80 درصد جوانان، حفظ محیط زیست را وظیفه آحاد مردم می دانند. 46/7 درصد جوانان نیز داشتن فرهنگ و اخلاق زیست محیطی را مؤثرترین راه برای جلوگیری از تخریب و آلودگی محیط زیست می دانند. در این مقاله به تأثیر عوامل زیست محیطی که شامل عناصر ساخته شده طبیعت می باشند در مدارس و نحوه آموزش استفاده بهینه از آنها در جهت حفظ محیط زیست می پردازیم.

توسعه پایدار، آموزش علوم زیستی، عناصر طبیعت، نوجوانان