رضا شرافتی چالشتری - مرکز تحقیقات بیوشیمی و تغذیه در بیماری های متابولیک، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
الهام صالحی قهفرخی - دامپزشک بخش خصوصی

در این مطالعه مداخله ای تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی راس 308 به 4 گروه 45 قطعه ای تقسیم شد. گروه های تیمار شامل، گروه 1 دریافت کننده ی جیره پایه، گروه 2 دریافت کننده ی جیره پایه به اضافه 0/25% آویشن شیرازی، گروه 3 دریافت کننده جیره پایه به اضافه 0/5% آویشن شیرازی و گروه 4 دریافت کننده جیره پایه به اضافه 1% آویشن شیرازی در طول 42 روز دوره پرورشی بودند. پس از کشتار (روز 42)، عضلات ران گروه های ذکر شده در پاکت های پلاستیکی بسته بندی و به مدت 12 روز در دمای (4±c˚1) نگهداری گردید. سپس در روزهای صفر، 3، 6، 9 و 12 پیشرفت اکسیداسیون لیپیدی به روش تیوباربیتوریک اسید (TBA) مورد بررسی قرار گرفت. در روز صفر بین گروه های مختلف تیمار، هیچ تفاوت معنی داری از نظر اکسیداسیون های دریافت کننده 0/5% و 1% آویشن شیرازی در جیره به طور (ولی در سایر روزها گروه p>0/05 لیپیدها مشاهده نشد). با توجه به کاهش اکسیداسیون لیپیدی گوشت مرغ p<0/05 معنی داری اکسیداسیون کمتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند. می توان آویشن شیرازی را جهت افزایش زمان ماندگاری گوشت در یخچال به عنوان یک مکمل غذایی توصیه نمود.

مکمل غذایی، اکسیداسیون، گوشت، آویشن، زمان ماندگاری