ناصر زینی وند - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

به منظور بررسی تأثیر آبیاری تکمیلی بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گندم در شرایط آب و هوایی شهرستان دره شهر واقع در استان ایلام، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 92-1391 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل چهار سطح (بدون آبیاری، آبیاری تکمیلی در مرحله ظهور سنبله، آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی و آبیاری تکمیلی در مرحله شیری دانه) و تیمارهای فرعی شامل دو سطح (رقم گندم اگوستا و رقم گندم زاگرس) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب مربوط به تیمار آبیاری در مرحله ظهور سنبله (4290 کیلوگرم در هکتار) و تیمار شاهد (1700 کیلوگرم در هکتار) بود. در بین ارقام مورد آزمایش رقم آگوستا بیشترین عملکرد را در تیمار آبیاری در مرحله ظهور سنبله با 3730 کیلوگرم در هکتار را داشت. بین تیمارهای آبیاری از لحاظ عملکرد دانه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد، همچنین اثر آبیاری در رقم عملکرد دانه را تحت تأثیر قرار نداد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که شناخت مراحل حساس رشد و واکنش های عملکرد و اجزای عملکرد دانه به زمان و میزان آب دریافتی در یستم آبیاری تکمیلی تحت شرایط دیم، نقش مهمی در افزایش تولید گندم دارد. بنابراین، استفاده از سیستم آبیاری تکمیلی و ا نجام آبیاری در مرحله حساس گندم و تأمین آب کافی در این مرحله می تواند منجر به افزایش عملکرد دانه گندم در شرایط دیم گردد.

آبیاری تکمیلی، گندم، رقم، عملکرد، اجزای عملکرد