اثر سطوح مختلف گوگرد و بور بر عملکرد شلغم

تغذیه مطلوب گیاه تأثیر چشم گیری در کیفیت و عملکرد گیاه دارد. برای بررسی تأثیر سطوح مختلف گوگرد و بور بر عملکرد گیاه شلغم، یک آزمایش اسپلیت اسپلیت پلات (کرت های دوبار خرد شده) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان انجام گردید. چهار سطح کود گوگرد شامل (صفر، 400، 800 و 1200 کیلوگرم در هکتار به صورت گوگرد پودری) به عنوان عامل فرعی و چهار سطح کود بور شامل (صفر، 1/7، 3/4، 5/1 کیلوگرم بور در هکتار از منبع اسید بوریک) به عنوان تیمار فرعی فرعی در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشانداد که بیشترین عملکرد غده با میانگین 2492/78 کیلوگرم در هکتار (39/19 درصد بیشتر از تیمار عدم مصرف گوگرد) از مصرف 800 کیلوگرم گوگرد در هکتار به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد غده با میانگین 2319/56 کیلوگرم در هکتار (15/51 درصد بیشتر از تیمار عدم مصرف بور) از مصرف ¾ کیلوگرم بور در هکتار (B(3 به دست آمد. استفاده از کود گ وگرد باعث افزایش فسفر و پتاسیم و کلسیم در غده شده و از میزان منیزیم غده می کاهد، هر چه گوگرد تأثیر معنی داری بر غلظت نیتروژن غده ندارد. بیشترین غلظت عناصر غذایی نیتروژن منیزیم در تیمار 1/7 کیلوگرم کود بور در هکتار اندازه گیری گردید. اثر بور بر غلظت کلسیم معنی دار نبود. بیشترین غلظت پتاسیم غده از مصرف 5/1 کیلوگرم کود بور در هکتار به دست آمد. غلظت فسفر غده نیز با افزایش بور کاهش یافت.

Keywords:

عملکرد غده , گ وگرد , بور , شلغم