ایرج رحیمی پردنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل
سیدکاظم قریشی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل
محمد طاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل
علیرضا مسعودی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل

نحوه بهره برداری بهینه از منابع طبیعی متضمن توسعه پایدار است، امروزه تخریب منابع طبیعی یکی از مهمترین معضلات قرن بیست و یکم خصوصاً در کشورهای در حال توسعه می باشد و سالانه هزینه های زیادی به منظور حفظ منابع طبیعی و جلوگیری از خسارات سیل صرف می شود. قسمت عمده کشور در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته است. بنابراین در این شرایط کمبود آب علاوه بر تأثیر بر اراضی کشاورزی، تأثیر زیادی نیز بر منابع طبیعی دارد، امروزه در کشورها از بنیادی ترین مسائلی که به منظور برنامه ریزی های آتی در خصوص طرح های اجرایی و مدیریت منابع طبیعی انجام می گیرد پروژه های آبخیزداری است که مهمترین ه دف آن مدیریت منابع طبیعی تجدید شونده به عنوان مهمترین عامل در توسعه اقتصادی اجتماعی کشور بدون وارد آمدن خسارت بر منابع پایه و رابطه درونی و بیرونی بین آنها است و عدم توجه به آن می تواند متضمن مسائلی باشد که مجموعه برنامه های توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور را با مخاطره جدی روبرو سازد. آبخیزداری یک فرایند رفت و برگشتی برای برنامه ریزی یکپارچه و مدیریت هماهنگ کلیه منابع موجود به منظور بهینه سازی تولید محصولات، خدمات و منابع پایه می باشد و سرمایه گذاری در این بخش از دیدگاه اقتصاددانان امری پذیرفته و بلکه ضروری است که یکی از پارامترهای مهم در فرایند توسعه پایدار می باشد.

آبخیزداری، توسعه پایدار، مدیریت منابع طبیعی، بهره برداری بهینه، کمبود آب