رمضانعلی نادری مایوان - دکتری جغرافیا و استادیار دانشگاه ک وثر
حمیرا پاکروان - دانشجوی کارشناسی ارشد مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، دانشگاه کوثر، گروه جغرافیا، بجنورد، ایران
رضا دربان آستانه - دانشجوی دکتری جغرافیا و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

با آنکه در بسیاری از کشورهای جهان به خصصو کشورهای پیشرفته، کشاورزی ارگانیک با عبور از مرحله گذار به عنوان یک اصل پذیرفته شده در حفاظت از محیط زیست و بهداشت و امنیت غذای نوع بشر به شیوه ای مرسوم مبدل شده، در ایران هنوز ارتقا حداکثری عملکرد تولید بدون توجه به آثار زیانبار نهاده های شیمیایی اساس اقدامات کشاورزان را تشکیل می دهد. این مقاله به دنبال آن است تا مسیر یک فرایند متعهد به امنیت غذا و پایداری محیط در ایران را دنبال کند و به تبیین چگونگی نشر پروسه ای بپردازد که در آن کشاورزان ا یرانی با توسعه آگاهی و درک اهمیت کشاورزی زیستی به این شیوه پاک در تولیدات عرغیب شده و با اتخاذ تصمیمات آگاهانه به عملیاتی کردن کشاورزی ا رگانیک اقدام کنند. همنین با توجه به تفاوت در سطوح پذیرش کشاورزان ایرانی، پیشنهاداتی جهت نشر پارادایم کشاورزی ارگانیک مطرح شده است.

امنیت غذایی، کشاورزی ارگانیک، محیط زیست پایدار، ایران