علی اکبر نوروزی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد، مهندسی منابع طبیعی محیط زیست گرایش آلودگی های محیط زیست، پردیس تحصیلات تکمیلی علوم و تحقیقات دماوند،دماوند، ای
شهرزاد خرم نژادیان - دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، ایران

با افزایش جمعیت،محدودیت منابع، لزوم تنوع فرآورده های کشاورزی و افزایش کیفیت؛افزایش برداشت از واحد سطح مواد غذایی تبدیل به یک ضرورت شده است. استفاده از آفت کش ها جهت افزایش بازدهی و مقابله با محدود کننده های رشد طبیعی گیاهان، شامل؛حشره کش، قارچ کش، موش کش، کنه کش، علف کش و فومیگانت ها با ساختار شیمیایی؛ ارگانوکلره، ارگانو فسفره، کاربامات ها، پیرو تروئید ها و آفت کش های زیستی،پس از گذشت زمان اندک از کاربردشان بنابر نتایج پژوهش ها باقی مانده برخی ازآنها( mrl )در محصولات کشاورزی بیش از حدود استاندارد تعیین شده بوده که با و ورود به زنجیره غذایی و تجمع زیستی آنها، برای سلامتی انسان، دام و موجودات زنده سمی و بعضاکشنده و برای محیط غیر زنده آسیب زا هستند که جهت کاهش مصرف آفت کش ها میتوان روش مدیریت تلفیقی، عملیات خوب کشاورزی و کشاورزی ارگانیک را به کار برد.

آفت کش، mrl ، مخاطرات، تجمع زیستی،زنجیره غذایی