رابطه بین یادگیری سازمانی و عملکرد شرکتهای دانش بنیان: نقش واسطهای نوآوری سازمانی

شرکت های دانش بنیان، شرکتهایی میبا شند که از دارایی های دانشی خود به عنوان منبع اصلی مزیت رقابتی استفاده می‌کنند.یادگیری سازمانی یکی از ابزارهای کسب مزیت رقابتی برای مدیران این شرکتها به شمار می آید و عبارت است از فرایند پویایی از دانشکه از سطح انفرادی به گروهی و سازمانی و بالعکس جریان دارد. نوآوری یک پیش شرط کلیدی برای دستیابی به مزیت رقابتی می باشد و عبارت است از هرنوع تفکر، رفتار یا چیزی که به طور کیفی نسبت به اشکال موجود، جدید است وتازگی دارد. ازطرفی کمتر سازمانی وجود دارد که به دنبال بهبود عملکرد خود نباشد. عملکرد را می توان روشی که سازمانها، گروها و افراد کار را انجام می دهند، تلقی نمود. در این راستا شرکتهای دانش بنیان می باست عوامل افزایشی عملکرد را شناسایی و تقویت کند.در مقاله حاضر ضمن تعریفی در زمینه یادگیری سازمانی، نوآوری وشرکتهای دانش بنیان، به ارائه ی مدلی در زمینه تاثیرگذاری یادگیری سازمانی بر عملکردسازمانی پرداخته شد.سپس شاخص هایی برای اندازه گیری هر یک از این متغیرها ارائه میکند. مطالعه ومقایسه نتایج تحقیقات قبلی در خصوص رابطه ی بین این متغیرها نشان میدهد که نوآوری سازمانی میتواند به عنوان یک متغیر واسطه ای در رابطه‌ی بین یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی نقش آفرینی کند. شرکت های دانش بنیان میتوانند با تغییر در متغیرهای تشکیل‌دهندهیا تاثیرگذاری بر یادگیری سازمانی باعث بهبود و نوآوری سازمانی و ارتقای عملکرد شوند.

Keywords:

یادگیری سازمانی , عملکرد , نواوری سازمانی , شرکتهای دانش بنیان