مهدی سیدالماسی

با افزایش مصرف سوخت های فسیلی و بروز مشکلات اقتصادی، آلودگی محیط زیست و واهمه اتمام ذخایر زیرزمینی، متخصصین به فکر ابداع راه کارهایی در راستای مقابله با شرایط نامساعد جوی و استفاده از انرژی های طبیعی با بکارگیری شیوه معماری خاصی پرداختند تا از مصرف سوختهای فسیلی در ساختمانها بکاهند. از اینرو طراحی اقلیمی بمعنی خلق معماری سازگار با اقلیم همچنان که در پیشینه معماری بومی اکثر نقاط جهان دیده می شودمجدداٌ مورد توجه قرار گرفت. این مقاله طراحی اقلیمی را به عوان روش مثبتی در راستای کاهش مصرف سوخت در ساختمان تشخیص داده و بعد از ذکر مبانی نظری مربوط به آن، به ارائه راه کارهایی در راستای ترویج طراحی اقلیمی در کشور با توجه به وضع فعلی معماری و شهرسازی، می پردازد.