مرتضی فرهمندیان - کارشناس ارشد صنایع- دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمد سعید اتابکی - کارشناس ارشد صنایع- دانشگاه تربیت معلم تهران

در این مقاله سعی در ارائه مدلی برای انتخاب پرتوی بهینه بر مبنای ماکزیمم کردن ارزش دارایی در انتهای افق برنامه ریزی داریم. مدل ارائه شده بر مبنای حداکثر کردن بازده مورد انتظار پرتفوی به شرطی که مقدار ارزش سرمایه گذاری با یک احتمال مشخص از یک سطح مشخص(ارزش در معرض ریسک)کمتر نشود می باشد. این مدل تا حد زیادی با مدل مارکوویتز مطابقت دارد با دو تفاوت یکی اینکه از تعریف جدیدی از ریسک برای انتخاب پرتفوی بهینه استفاده شده است و دیگر اینکه فرض غیر نرمال بودن(توزیع تجربی) در آن لحاظ شده است. در پایان مقاله برای نشان دادن کارایی مدل از اطلاعات بازار اول و دوم بورس تهران استفاده شده است و نتایج نشان میدهد که در سطح اطمینان 99 % توزیع بازده پرتفوی رفتار نرمالی را از خود نشان می دهد.

پرتفوی بهینه; ارزش در معرض ریسک; افق زمانی