زهرا شافعی - دانشجوی دکتری زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،

ژئوریسم و اکوتوریسم به معنای زمین گردشگری و طبیعت گردی، از شاخه‌های تخصصی گردشگری محسوب می‌شوند که هر کدام طرفداران خاص خود را دارند. ژئوتوریسم در حال حاضر از جدیدترین شاخه‌های گردشگری ست که در حال توسعه روز افزون علمی و عملی می‌باشد. ژئوتوریم و اکوتوریسم صنعتی‌ست که می‌تواند با وجود جاذبه‌های بی‌نظیر طبیعی، ژئورمورفولوژیکی و زمین‌شناختی را دارا می‌باشد که ژئوتوریسم و اکوتوریسم ایران را تشکیل می‌دهند و این دیدنی‌های طبیعی طیف متنوعی از چشم‌اندازهای علوم زمین و طبیعی را شامل می‌شود. بررسی اثار طبیعی و نیز امکان‌سنجی هرکدام از پتانسیل‌های اکوتوریسمی و ژئوتوریسمی ایران بیانگر آن است که این بخش از گردشگری در ایران یک منبع مهم در جهت جذب منابع اقتصادی و درآمدزایی است، که بایستی به ان توجه بیشتری شود. مناطق بیابانی ایران به دلیل دارا بودن پتانسیل‌های متعدد گردشگری، علاوه بر تقویت اکوتوریسم و ژئوتوریسم، باعث رونق اقتصادی روستاهای پیرامون آن نیز می‌شود. چنین مناطقی با داشتن چشم‌‌‌اندازهای ژئومورفولوژیکی زیبا ازجمله تپه‌های ماسه‌ای مرتفع، نبکاها،کفه‌های نمکی، لندفرم‌های متنوع و بهت‌انگیزی کویری و... می‌توانند در توسعه ژئوتوریسم بسیار تأثیرگذار باشند. در این دیدگاه ماهیت فرهنگی ، سلامت و حفاظت از محیط زیست و رفاه بومیان پیرامون جاذبه‌های ژئوتوریسمی مورد توجه می‌باشد.

اکوتوریسم، ژئوتوریسم، بیابان، کویر، لندفرم