آزاده مهاجرمیلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران
هانیه سادات حاجی مولانا - کارشناسی معماری پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران
سیدمجتبی میرحسینی - عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه تربیت مدرس

امروزه با توجه به میزان بالای مصرف انرژی در ساختمانها و با توجه به رو به زوال بودن سوختهای فسیلی ، نیاز به طراحی معماری ساختمانها بر اساس انرژیهای تجدید پذیر احساس میشود. انرژی خورشید به عنوان انرژی بسیارارزان و در دسترس در کشور ما می تواند نقش مهمی در این چرخه ایفا کند. از آنجایی که انسان از دیر باز همیشه سعی بر آن داشته است که از ابزارهای محیطی خود به بهترین شکل ممکن استفاده نماید، معماری را به وجود آورده که امروزآنرا به معماری خورشیدی می شناسیم. معماری خورشیدی یعنی به کارگیری سیستم هایی در ساختمان که شرایطی جهت اینکه ساختمان بدون نیاز به انرژی فسیلی یا مصنوعی خارجی داشته باشد و حداکثر با مصرف انرژی بسیار کمی کار کند. از آن جمله می توان به خانه های شهر های کویری یزد، کاشان، زواره و .... اشاره کرد که معمار با علم آن روزخود در بهره گیری از این انرژی پاک و نامتناهی به طور هنرمندانه ای بهره جسته است. هدف این مقاله بررسی راهکارها و الگوهای مورد استفاده معمار بومی در بهره برداری از انرژی خورشیدی میباشد ، که در نهایت به ساخت معماری خورشیدی انجامیده است. با بررسی چند نمونه موردی، طرز قرار گیری ساختمان در سایت ، نوع پوشش گیاهی ، بازشوها ، چیدمان فضاها برحسب مقدار نور در جهت های مختلف و بسیاری عوامل دیگر در مقاله حاضر از جمله الگوهای مورد استفاده معمار بومی شناخته شده است.

معماری خورشیدی، انرژی خورشیدی- معماری بومی ایران