بهارک اعظمی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تربیت معلم
محمد عطاران - دانشیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تربیت معلم

پژوهش حاضر ماهیت یادگیری الکترونیکی را از منظر تجارب مشترک دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه های مجازی بررسی کرده است. پرسش اصلی تحقیق این بوده است: دانشجویان ایرانی یادگیری الکترونیکی را چگونه تجربه م یکنند؟ به بیان دیگر هدف پژوهش دستیابی به معنای پدیده یادگیری الکترونیکی و ترسیم ابعاد آن است به گونه ای که در ذهن کاربران آن نقش م یبندد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت کیفی و به روش پدیدار شناسانه انجام شد. 7دانشجو و دانش آموخته دانشگاه مجازی با روش نمون هگیری گلوله برفی انتخاب و با آنها مصاحبه نیمه سازمان یافته و عمیق انجام شد. آنگاه متن مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای کیفیتجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافت ههای پژوهش پیرامون سوال اصلی پژوهش در 3 مقوله محوری ارائه شده است: 1. تعامل با دو زیر مقوله هم کلاسی ها و استادان.2. مدیریت و سبک یادگیری. 3. چالش ها و دغدغه ها با سه زیرمقوله فرهنگ، اشتغال و ضع فها و کاستی ها نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که عدم حضور اجتماعی و تعامل ضعیف دانشجویان با استاد یا هم کلاس یهای خود،یکی از چالش های بزرگ افراد شرکت کننده در پژوهش است. احساس عدم امنیت روانی، بی مسئولیتی اساتید نشات گرفته از فقدان خطرپذیریبه دلیل نبود ارتباط چشمی و بدنی، عدم شناخت صحیح از افراد و موقعی تها، اضطراب امتحان ب هدلیل نداشتن تفسیر درست از خلقیات استاد، بی علاقگی اساتید به طرح پرسش در کلاس های دارای ارتباط هم زمان و احساس تنهایی همه از جمله یافت ههای پژوهش در مقوله تعامل است. از طرف دیگر در یادگیری الکترونیکی نقش دانشجو فعال تر شده است. مشکلات فرهنگی ناشی از عدم پذیرش این شیوه از آموزش در کشوربه شکل تبعیض و تحمیل حس حقارت به دانشجویان، ضعیف بودن زیرساخت های فنی، ضعف مدیریتی و عدم استفاده از اساتید آموزش دیده در حوزه آموزش مجازی از دیگر یافت ههای این پژوهش است.

یادگیری الکترونیکی، دانشگاه مجازی، پژوهش کیفی، پدیدارشناسی