میترا امینی - دانشیار مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی و مرکز تحقیقات آموزش، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
مهران رضایی - پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
روژین بدیعی - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی شیراز، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
جواد کجوری - دانشیار بخش قلب و مرکز تحقیقات آموزش، دانشکده پزشکی شیراز، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مهمترین رسالت دانشگا هها آموزش و تربیت دانشجویانی می باشد که متخصصان و مدیران آینده کشور را تشکیل م یدهند. ازاین رو ارتقاء سطح آموزشی دانشگاههای علوم پزشکی منجر به ایجاد نیروی کار مؤثر و مورد نیاز جامعه و در نتیجه ارتقاء سطح سلامت جامعهم یشود. این ارتقاء و پیشرفت حاصل نمیگردد مگر در سایه بازخوردهای کارا، بازنگر یهای مداوم و رفع کاستیها. در این راستا بر آن شدیم تاتمامی اساتید مشغول به تدریس در کلیه بخ شهای آموزشی بیمارستان شهید فقیهی شیراز در دی ماه 1389 را بر اساس مدل استاد– شاگردی شناختی مورد ارزیابی قرار دهیم و با ارائه بازخورد به اساتید بالینی، گامی در جهت بهبود سیستم آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز برداریم در این تحقیق تحلیلی توصیفی، اساتید مشغول به تحصیل در بخ شهای داخلی، جراحی، زنان، پوست، اورولوژی، قلب و نورولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تحقیق انجام شده از پرسشنامهای روا استفاده گردید و شش متغیر الگوبودن، مربی بودن، بازاندیشی، چهارچوب بندی، بیان، اکتشافی و خصوصیات کلی محیط آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. داد ههای جمعآوری شده توسط نرم افزار کامپیوتریSPSS16 تحلیل شد. نتایج: از دید دانشجویان مهمترین ویژگی استادی که بیشترین نمره آموزشی را کسب کردند عبارتند از ویژگی اکتشافی، چهارچو ببندی،مربی بودن. همچنین دانشجویان در این تحقیق اظهار داشتند که اکثریت بخشهای مورد ارزیابی از نظر ایجاد انگیزه در دانشجویان نیاز بهتقویت دارند. نتیج هگیری: ارزیابی و بازخورد یکی از کارآمدترین رو شها برای پیشرفت سیستم های آموزشی است. با بکارگیری سیست مهای ارزیابی مناسب م یتوان در جهت بهبود آموزش در دانشگا ههای علوم پزشکی گام برداشت

مدل استاد شاگردی شناختی، ارزشیابی، اساتید بالینی