شاخص های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی ایران

مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی سازمانی و برنامه ای آموزش الکترونیکی به منظور ارائه شاخص های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در سطح دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ایران انجام شده است.مواد و روش ها: روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این مطالعه، شامل دانشجویان دانشگاه های صنعتی امیر کبیر، شیراز، صنعتی اصفهان و دانشکده علوم حدیث شهرری بود که 702 نفر از آنها به شیوه نمونه گیریتصادفی-طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای مبتنی بر چارچوب ارزشیابی آموزش الکترونیکی طراحی شده استفاده شد. t توسط محققین بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون امور » و « مدیریت » ،« جنبه های آموزشی » ،« طراحی محیط ارائه » نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که دانشگاه ها در ابعاد،« خدمات پشتیبانی » و « ملاحظات اخلاقی » ،« فناوری » ،« ارزشیابی » به ترتیب، وضعیت مناسب تری دارند و در ابعاد ،« سازمانی نسبت به سایر ابعاد از وضعیت چندان مناسبی برخوردار نیستند.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش بیانگر برخی نقاط قوت و ضعف نظام آموزش الکترونیکی در کشور است که می تواند اطلاعات ارزشمندی را برای مدیران و مسؤولان نظام آموزش عالی کشور فراهم آورد تا با اتخاذ سیاست های اصولی وبهره گیری از راهبردها و راه کارهای مناسب در زمینه بهبود و ارتقاء کیفیت برخی جنبه های نسبتاً مطلوب و رفع موانع و مشکلاتآموزش الکترونیکی گام های اساسی برداشته شود.

Keywords:

آموزش از دور , ارزشیابی , شاخص , الگوهای ارزشیابی , آموزش عالی