محسن گرامی - استادیار عضو گروه پژوهشی فناوریهای نوین ساختمان دانشگاه سمنان
امین مهاجری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله دانشگاه سمنان

در دهه اخیر طراحی سازه های فولادی به روش حالات حدی در کشورهایی صنعتی جایگزین روش تنش مجاز شده است. از سال 87 در مبحث 10 مقررات ملی ساختمان، استفاده از روش طرح جدی وارد شده است اما همچنان روش تنش مجاز در بین مهندسین کاربرد بیشتری دارد آشنایی با این ضوابط مستلزم انجام کارهای تحقیقاتی و عددی است بنابراین در این مقاله جهت مقایسه نتایج طراحی روش تنش مجاز و حالت حدی 14 نوع قابل با شکل پذیری ویژه بررسی گردید نتایح تحقیق نشان داد که در تیرهای قابل خمشی میانگین نسبت تنش خمشی در روش حدی نسبت به روش تنش مجاز تفاوت چندانی ندارد به عبارتی برای بارهای ثقلی متعارف روش حدی منجربه نتایج اقتصادی تری نمی گردد. در نقطه مقابل در عبارتی برای بارهای ثقلی متعارف روش حدی منجر به نتایج اقتصادی تری نمی گردد در نقطه مقابل، در ستون ها میانگین نسبت اندرکنش نیروی محوری و لنگر خمشی در روش حدی نسبت به روش تنش مجاز 3 تا 15 درصدکاهش یافته است همچنین با تغییرات نسبت بار زنده به مرده در 10 مدل به طور میانگین روش حدی نسبت به روش تنش مجاز از منظر اقتصادی 3 تا 5 درصد کاهش در وزن مصرفی به دنبال دارد

قاب خمشی فولادی ، روش تنش مجاز ، روش حدی ، وزن پروفیل