پایداری محیطی و سامانه های سنجش آن

انقلاب صنعتى و پیشرفت هاى فنى - تکنولوژیکی در عرصه معمارى موجب گردید، معمارى بومى اقصى نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل مى گرفت و همساز با اقلیم سر بر مى افراشت، به دست فراموشى سپرده شود. در این برهه از زمان، معمارى پایدار به عنوان یکى از جریان هاى مهم معمارى، درجهت کاهش مشکلات ناشی از ورود تکنولوژی معاصر در راستاى حفظ محیط زیست نقش آفرینى نمود. سامانه هاى ارزیابی ساختمان پایدار، مجموعه معیارها یى هستندکه عملکرد ساختمان و تأثیرات آن را بر روى محیط زیست سنجیده و آنها را بر حسب اهمیت ارزش گذارى مى کنند. به طور معمول این معیارها بر اساس جلوگیری از تخریب لایه ازن و عناصر طبیعى محیط زیست ، استفاده صحیح از انرژی و همچنین مدیریت پسماند امتیاز بندى مى شوند. در عرصه ى معمارى پایدار و سامانه هاى سنجش آن، کشورهاى انگلستان و ایالات متحده از پیشگامان تدوین این سبک نو در معمارى معاصر مى باشند. در این مقاله سعى گردیده موضوع معمارى پایدار و شاخص هاى سنجش آن مورد بررسى قرار گرفته و همساز بودن این سبک معمارى با محیط زیست را معرفى نماید

Keywords:

پایداری , معماری پایدار , سامانه سنجش پایداری , محیط زیست